Gerrie (79): “Ik ben voorzichtig. Ik heb ook een keer een balanstraining gedaan, bij de fysiotherapeut. Daarbij moest je op een mat vallen en goed landen. Ik ga altijd achterstevoren van de trap af en houd de leuning goed vast. En ik neem expres geen gecoate bril: daar komen krasjes op en dat maakt het zicht slechter. Dat vind ik vervelend. In huis zou ik wel wat dingen kunnen aanpassen, maar ik heb weinig zin om alles te verbouwen. En ik douche bijvoorbeeld in bad. Dat is misschien niet handig, maar ik wil mijn bad ook niet kwijt. Ik heb twee nieuwe knieën. Toen ik de eerste net had, ben ik weleens gevallen. Maar ik kom altijd goed terecht. Ik struikel al mijn hele leven veel, bijvoorbeeld over dingen op straat. Ik ben een beetje een klungel. Maar bang om te vallen ben ik eigenlijk niet: alles komt zoals het komt. Ik ben daar niet veel mee bezig. Ik fiets nu veel omdat mijn auto kapot is, maar dat doe ik liever niet in het spitsuur. Dan is het te druk en word ik aan alle kanten ingehaald door mensen die geen respect voor je hebben als het wat langzamer gaat. Ik onderneem nog best veel. Ik ga zwemmen, naar de atletiekclub of naar fysiogym. Als ik niks te doen heb, kom ik mijn bed niet uit, dus ik heb voor elke dag een clubje.”
‘Ik ren niet meer zomaar de trap af.’
